In een sober decor van lege tafels en een groot raamkozijn zet Dunselman – dankzij haar natuurlijke spel en de vlotte tekst van Middendorp – een kwetsbaar en invoelbaar personage neer. Zo invoelbaar zelfs, dat het als kijker even duurt voor je beseft dat je aan Ada niet de meest betrouwbare verteller hebt. (NRC ★★★★)

Isa Zwart voorziet de voorstelling van dromerige muziek, vaak met een wat dreigende ondertoon. Er zijn momenten waarop dat buitengewoon goed werkt, bijvoorbeeld tijdens de confrontatie tussen moeder en dochter waar lang naartoe wordt gewerkt: de aanzwellende muziek en de liedtekst die Zwart vlakbij Dunselmans gezicht zingt, maken die climax overweldigend. (NRC ★★★★)

Lotte Dunselman wilde Ada’s kant spelen. Dat is gelukt. En hoe. (DAGBLAD VAN HET NOORDEN ★★★★)

Het is Middendorps eerste toneeltekst. Niet zijn laatste. Dat mag nu niet meer. (DAGBLAD VAN HET NOORDEN ★★★★)

Dunselman weet wel raad met de soms poëtische, dan weer filosofische en altijd heldere taal van Middendorp. Haar ijzingwekkende kreet bij de arrestatie gaat door merg en been. Net als haar fake-orgasme in de bajes. Ze verbeeldt de ellende (en naïviteit) zo sterk dat je geweldig meeleeft met Ada’s lot. (DAGBLAD VAN HET NOORDEN ★★★★)

Om Ada heen hebben Dunselman en regisseur Ria Marks een verteller, klankbord annex spiegel bedacht – afhankelijk van welke scène – in de jonge Drentse zangeres Isa Zwart (ISZA). In glitter, contrasterend met de eenvoud van Ada’s verschijning, vult zij zingend en spelend het verhaal aan. Ze doet dat met loepzuivere zang en vaak ijle, licht aangeslagen en daardoor juist rake akkoorden. (DAGBLAD VAN HET NOORDEN ★★★★)

Zinderende monoloog. (THEATERKRANT – KEUZE VAN DE CRITICUS 💎)

De wijze waarop Lotte Dunselman Ada gestalte geeft is een ware tour de force. Ze trapt niet in de val van haar personage een slachtoffer te maken, maar onder het levensverhaal proef je voortdurend de verbetenheid. Slechts één afgrijselijke gil krijgen we te horen, voor de rest probeert ze zo sec mogelijk de taal van Middendorp tot leven te brengen. Waar ze fenomenaal goed in slaagt. (THEATERKRANT – KEUZE VAN DE CRITICUS 💎)

De jonge muzikante en zangeres Isa Zwart (23) is in haar doorschijnende gewaad een soort geest die om Dunselman heen zweeft. In korte, poëtische liedjes becommentarieert ze de tekst of gaat ermee in dialoog. In het sobere decor is dat een weldadige afwisseling in een voorstelling die een niet bepaald vrolijk stemmend beeld toont van een vrouw voor wie het leven een groot mijnenveld is. (THEATERKRANT – KEUZE VAN DE CRITICUS 💎)

Wat een ijzersterke voorstelling. Om kippenvel van te krijgen. (8WEEKLY ★★★★★)

Lotte Dunselman levert als Ada een topprestatie. (8WEEKLY ★★★★★)

Sterk aan Middendorps tekst is onder andere dat hij overtuigend vertelt vanuit vrouwelijk perspectief. (8WEEKLY ★★★★★)

Isa Zwart vormt met haar muziek, liedjes, geluiden, en met haar rol als de verwijtende dochter van Ada de uitmuntende aanvulling en spiegel van de moeder. Zwart heeft een loepzuivere zangstem en bespeelt snaarinstrumenten en toetsen. (8WEEKLY ★★★★★)

Breekbaar gezongen, poëtische liedteksten. (DE VOLKSKRANT ★★★)

Als een engelachtige verschijning doolt zangeres Isa Zwart ondertussen voortdurend over het podium. In breekbaar gezongen, poëtische liedteksten reflecteert zij op het drama. (DE VOLKSKRANT ★★★)